sobota, 16 stycznia 2010
czwartek, 26 listopada 2009
sobota, 10 października 2009
Dog Niemiecki
Jeśli chcesz kupić DOGA NIEMIECKIEGO :
-70 kg szczeniaka Aby jednak dog był taki, jak przedstawiają go legendy, potrzeba wiele pracy, cierpliwości i... czasu. To prawda, że dojrzałe dogi bywają spokojne, zrównoważone i dostojne. Dojrzałe, czyli gdy skończą trzy lata. Do tego czasu pies ważący 65-90 kg wciąż jest szczeniakiem – biegającym, skaczącym, rozbawionym.
Pożądane cechy charakteru nie są wrodzone – musisz je wypracować.
A jest to trudne. Możesz iść z psem na szkolenie, ale jeśli znudzi mu się jakieś ćwiczenie – a dogi nudzą się szybko
– manifestacyjnie odmówi jego wykonania, np. zaśnie w połowie komendy. Brzydka pogoda też nie sprzyja egzekwowaniu niektórych poleceń – na „siad” czy „waruj” w śniegu twój pupil prawdopodobnie zawiśnie 5 cm nad ziemią...
Pożądane cechy charakteru nie są wrodzone – musisz je wypracować.
A jest to trudne. Możesz iść z psem na szkolenie, ale jeśli znudzi mu się jakieś ćwiczenie – a dogi nudzą się szybko
– manifestacyjnie odmówi jego wykonania, np. zaśnie w połowie komendy. Brzydka pogoda też nie sprzyja egzekwowaniu niektórych poleceń – na „siad” czy „waruj” w śniegu twój pupil prawdopodobnie zawiśnie 5 cm nad ziemią...
-30 kg karmy. Dogi nie mające w swym domu towarzystwa innych psów bywają wybredne. Jeśli kupisz nawet najdroższą i polecaną karme twój pies tylko ją powącha i powie "sam sobie to jedz". Do 2 roku życia musi jeść doskonałą karme-a jeśli to musi być najlepsza karma- także cenowo z najwyższej półki. żywienie jest bardzo drogie - miesięcznie zjada 2 jak i więcej opakowania po dużych karmach. Nie wyżywisz go domowymi odpadkami. Chyba że masz 12-osobową rodzine...
-100% zaplucia.! Jeśli kochasz ład i czystoś w mieszkanii- nie kupuj doga! Dorastające psy niszczą i trudno je powstrzymać. Taki okre...mija sam. Jednak całe życie będzie niszczyć kanapy i łóżka bo nie śpi na lęgowiskach tylko na dodwyższonych meblach. Slina będzie wszędzie.! Na ludziach, ubraniach ścianach i suficie!
-X metrów kwadratowych. Plusem jest to że nie potrzebuje dużej przestrzeni. Potrzebne mu łóżko i karma oraz rodzina do szczęśćia.
-0 struża.!
-tylko 10 lat. Dogi krutko żyją :(
-Stawy...na nie trzeba chuchać i dmuchać. Nie można dla tego uprawiać większości sportów, a pozostałe szybko mu sie nudzą.
CHARAKTER
Psy przyjazne, mocno przywiązane do właściciela, lubią dzieci; powściągliwe i ostrożne wobec obcych; występujące osobniki agresywne powinny być wyłączane z dalszej hodowli. Posłuszeństwo można wyegzekwować konsekwentnym i stosunkowo wczesnym wychowaniem.
ZDROWIE I PIELĘGNACJA
Poważnym zagrożeniem dla zdrowia i życia doga jest występujący często skręt żołądka. Efektem tego może być żywienie psa paszami ciężko strawnymi (nadmierne ilości węglowodanów np. kasza) jak ich zaleganie w żołądku. Następuje fermentacja, która prowadzi do ostrego rozszerzenia żołądka. Powstające w wyniku fermentacji gazy, gromadzą się ponad powierzchnią karmy i przy nawet niewielkiej zmianie pozycji psa unoszą i obracają żołądek, w ten sposób, że tak przełyk jak i odźwiernik do dwunastnicy zostają zaciśnięte. Pies chce zwymiotować, a nie ma jak! Proces ten może przebiegać i odwrotnie, kiedy po jedzeniu pies wykonuje gwałtowne ruchy (skacze, biega, tarza się po ziemi, zbiega ze schodów) czego efektem może być obrót żołądka. Treść pokarmowa nie może przejść do dalszych części przewodu pokarmowego, następuje jej fermentacja w żołądku. Zewnętrzne obserwacje to szybko narastające wzdęcie brzucha, dławienie się psa bez wymiotów, ślinotok. Konieczna jest natychmiastowa operacja, inaczej pies w krótkim czasie może zejść w strasznych męczarniach. Jednak przyczyny tego groźnego dla życia schorzenia to błędne karmienie i niewłaściwe postępowanie z dogiem. Dorosłego psa karmimy DWA RAZY DZIENNIE, po jedzeniu min. dwie godziny odpoczynku, nigdy nie należy karmić psa zmęczonego. Podawana karma powinna być prawidłowo zbilansowana, jeśli sami sobie z tym nie radzimy, to korzystajmy z gotowych pełnoporcjowych suchych karm, zawsze świeżo przygotowanych przed karmieniem.
Drugim poważnym schorzeniem jest dysplazja. Dogi w Polsce nie mają obowiązku prześwietlenia na dysplazję, ale warto wiedzieć co to jest dysplazja i jak temu zapobiec. Dysplazja czyli zniekształcenie stawu biodrowego, polega na spłyceniu panewki miednicy i zmianach kształtu główki kości udowej, która zamiast okrągłej staje się zbyt płaska, trójkątna lub grzybkowata. Dysplazją mogą być objęte oba stawy lub tylko jeden. Rozległość deformacji stawu biodrowego może być różna i stąd ustalono klasyfikację stopni dysplazji:
A - to normalne stawy biodrowe, wolne od dysplazji.
B - prawie normalne stawy biodrowe, wolne od dysplazji
C - dysplazja nieznaczna ( lekka )
D - średnia
E - ciężka
Powyższe nazewnictwo FCI wprowadziła obligatoryjnie z dniem 01 01 2001 we wszystkich krajach sfederowanych. Lekkie dysplazje nie wpływają w żaden sposób na użytkowość psa, średnie często też nie, natomiast ciężkie mogą w dużym stopniu utrudnić ruch psa , szczególnie w wieku starszym. Jednak w wielu przypadkach częstą przyczyną kulawizny, u młodego psa będącego w trakcie rozwoju i wzrostu jest nie nadążenie mineralizacji kośćca za wzrostem psa. W tym przypadku decydującą rolę odgrywa żywienie, które musi być idealnie zbilansowane tak pod względem zawartości białka, węglowodanów i tłuszczów, jak i składników witaminowo-mineralnych. Rosnące szczenię nigdy nie może być przekarmiane i w rezultacie zatuczone. Nie wolno też ich zmuszać do intensywnego wysiłku fizycznego! Ruch u szczeniąt i młodzieży powinien być zawsze dostosowany do możliwości i chęci psa do biegania, (ale to my dostosowujemy się do tempa ,a nie odwrotnie) Znam osobiście bardzo renomowane hodowle gdzie młodzież rosnąca jest wyprowadzana na załatwienie swoich potrzeb BEZ SPACERÓW i to na smyczy. Dog nie jest psem z temperamentem i tylko my uczymy go biegania za rowerem, lub wyprowadzania na wielogodzinne spacery, nie nauczony tego, nie będzie odczuwał braku. Nie radziła bym kupowania doga, jeśli mieszkamy na IV piętrze, bez windy! Nawet pies o całkowicie zdrowych stawach w starszym wieku, będzie miał duże problemy z pokonywaniem takiej ilości schodów. Z aktualnych badań wynika, że nieprawidłowy rozwój i ukształtowanie stawów biodrowych nie jest choroba wrodzoną, bowiem szczenięta rodzą się zdrowe, a rozwój dysplazji następuje w czasie intensywnego wzrostu i rozwoju psa! Podejmowane próby rozpoznania dysplazji u szczeniąt kilkutygodniowych, polegające na ustaleniu ścisłości przylegania główki kości udowej do panewki miednicy, nie dały pozytywnych rezultatów, ponieważ ich wyniki często okazywały się niezgodne z wynikami zdjęć rtg. przeprowadzonych u tych samych psów w wieku dorosłym. Zdjęcie rtg. stawów biodrowych umożliwiające wpis do rodowodu, wykonuje się po osiągnięciu przez psa/sukę 15 miesięcy.
Pielęgnacja doga niemieckiego jest prosta. Wymagają w miarę regularnego szczotkowania i przeczesywania sierści. Psy linieją na jesień, jednak nie tracą dużej ilości włosów.
Drugim poważnym schorzeniem jest dysplazja. Dogi w Polsce nie mają obowiązku prześwietlenia na dysplazję, ale warto wiedzieć co to jest dysplazja i jak temu zapobiec. Dysplazja czyli zniekształcenie stawu biodrowego, polega na spłyceniu panewki miednicy i zmianach kształtu główki kości udowej, która zamiast okrągłej staje się zbyt płaska, trójkątna lub grzybkowata. Dysplazją mogą być objęte oba stawy lub tylko jeden. Rozległość deformacji stawu biodrowego może być różna i stąd ustalono klasyfikację stopni dysplazji:
A - to normalne stawy biodrowe, wolne od dysplazji.
B - prawie normalne stawy biodrowe, wolne od dysplazji
C - dysplazja nieznaczna ( lekka )
D - średnia
E - ciężka
Powyższe nazewnictwo FCI wprowadziła obligatoryjnie z dniem 01 01 2001 we wszystkich krajach sfederowanych. Lekkie dysplazje nie wpływają w żaden sposób na użytkowość psa, średnie często też nie, natomiast ciężkie mogą w dużym stopniu utrudnić ruch psa , szczególnie w wieku starszym. Jednak w wielu przypadkach częstą przyczyną kulawizny, u młodego psa będącego w trakcie rozwoju i wzrostu jest nie nadążenie mineralizacji kośćca za wzrostem psa. W tym przypadku decydującą rolę odgrywa żywienie, które musi być idealnie zbilansowane tak pod względem zawartości białka, węglowodanów i tłuszczów, jak i składników witaminowo-mineralnych. Rosnące szczenię nigdy nie może być przekarmiane i w rezultacie zatuczone. Nie wolno też ich zmuszać do intensywnego wysiłku fizycznego! Ruch u szczeniąt i młodzieży powinien być zawsze dostosowany do możliwości i chęci psa do biegania, (ale to my dostosowujemy się do tempa ,a nie odwrotnie) Znam osobiście bardzo renomowane hodowle gdzie młodzież rosnąca jest wyprowadzana na załatwienie swoich potrzeb BEZ SPACERÓW i to na smyczy. Dog nie jest psem z temperamentem i tylko my uczymy go biegania za rowerem, lub wyprowadzania na wielogodzinne spacery, nie nauczony tego, nie będzie odczuwał braku. Nie radziła bym kupowania doga, jeśli mieszkamy na IV piętrze, bez windy! Nawet pies o całkowicie zdrowych stawach w starszym wieku, będzie miał duże problemy z pokonywaniem takiej ilości schodów. Z aktualnych badań wynika, że nieprawidłowy rozwój i ukształtowanie stawów biodrowych nie jest choroba wrodzoną, bowiem szczenięta rodzą się zdrowe, a rozwój dysplazji następuje w czasie intensywnego wzrostu i rozwoju psa! Podejmowane próby rozpoznania dysplazji u szczeniąt kilkutygodniowych, polegające na ustaleniu ścisłości przylegania główki kości udowej do panewki miednicy, nie dały pozytywnych rezultatów, ponieważ ich wyniki często okazywały się niezgodne z wynikami zdjęć rtg. przeprowadzonych u tych samych psów w wieku dorosłym. Zdjęcie rtg. stawów biodrowych umożliwiające wpis do rodowodu, wykonuje się po osiągnięciu przez psa/sukę 15 miesięcy.
Pielęgnacja doga niemieckiego jest prosta. Wymagają w miarę regularnego szczotkowania i przeczesywania sierści. Psy linieją na jesień, jednak nie tracą dużej ilości włosów.
Witam .!
Hey ;)
Dopiero co zaczynam robić tego bloga i prosze państwa o pomysły co może wam sie przydać. Z chęcią doradze jakiego psa opisać i doradzić. Ponieważ nie wiem co państwa gryzie prosze pisać w komentarzach.
Duży Szwajcarski Pies Pasterski
.jpg){kind=link}
.jpg)
Nie będe owijać w bawełne i pisać zbędne rzeczy, więc napisze to co najważniejsze :
Duży szwajcarski pies pasterski to wspaniały i piękny pies. Jest to pies ogromnie przywiązany do całej rodziny, szczęśliwy wtedy, gdy wszyscy są razem. Pilnuje zarówno rodziny jak i domu i podwórza. Jest bardzo czujny i nikt nie może bez pozwolenia wejść na teren posesji. Nie jest jednak agresywny . Odstrasza intruza swoją siłą , masywną sylwetką i silnym głosem . Szczeka tylko jak ma ku temu powody poza tym jest bardzo spokojny. Uczy się dość powoli, ale tego czego się nauczy nigdy nie zapomina. Z wielką chęcią wykonuje różne zadania .Lubi tropić , szukać przedmiotów , ciągnąć sanki czy wózek. Nie przepada za aportowaniem.
Uwielbia natomiast siedzieć i obserwować okolicę. Nie jest też amatorem wyczerpujących biegów. Duży szwajcar to pies który raczej nie choruje. Jest bardzo odporny na warunki atmosferyczne. Lubi bardziej zimę niż lato. Na śniegu czuje się doskonale, latem trzeba zadbać o cień i wodę gdyż szybko się męczy.
Oczywiście jak wszystkie duże rasy narażony jest na skręt żołądka i dysplazję stawów biodrowych. Dlatego trzeba w pielęgnacji i postępowaniu z nim eliminować sytuacje zagrażające sprzyjające powstawaniu tych dolegliwości.
Pielęgnacja dużego szwajcara jest mało kłopotliwa. Od czasu do czasu trzeba go wyczesać aby usunąć martwy włos. Sierść szwajcar ma piękną i błyszczącą nie wymagającą specjalnych odżywek czy szamponów. Oczywiście jak na dużego psa lubi dużo i solidnie zjeść. Najlepiej świeże pożywienie, ryż z mięsem i warzywami, biały ser, jajka czy pogryĄć dużą świeżą kość. Trzeba jednak uważać z ilością jedzenia, gdyż jest okropnym żarłokiem i mógłby jeść bez końca, co nie wpłynęłoby dobrze na jego kondycję.
Jest to pies do kochania gdyż uwielbia pieszczoty. Mimo że jest potężny dla właścicieli jest jak duża łagodna przytulanka. Przystosowuje się do każdych warunków jednak najszczęśliwszy będzie w domu z dużym ogrodem lub gospodarstwie gdzie będzie mógł być zarówno kochany jak i będzie mógł pracować. Jeżeli będzie mieszkał w mieście trzeba koniecznie zapewnić mu zajęcie, spacery, ciągnięcie wózka lub inne zabawy co pomoże mu utrzymać odpowiednią kondycję fizyczną i psychiczną.
Duży szwajcar to pies o ogromnym sercu, przywiązaniu i pracowitości.
To cudowny pies.
Uwielbia natomiast siedzieć i obserwować okolicę. Nie jest też amatorem wyczerpujących biegów. Duży szwajcar to pies który raczej nie choruje. Jest bardzo odporny na warunki atmosferyczne. Lubi bardziej zimę niż lato. Na śniegu czuje się doskonale, latem trzeba zadbać o cień i wodę gdyż szybko się męczy.
Oczywiście jak wszystkie duże rasy narażony jest na skręt żołądka i dysplazję stawów biodrowych. Dlatego trzeba w pielęgnacji i postępowaniu z nim eliminować sytuacje zagrażające sprzyjające powstawaniu tych dolegliwości.
Pielęgnacja dużego szwajcara jest mało kłopotliwa. Od czasu do czasu trzeba go wyczesać aby usunąć martwy włos. Sierść szwajcar ma piękną i błyszczącą nie wymagającą specjalnych odżywek czy szamponów. Oczywiście jak na dużego psa lubi dużo i solidnie zjeść. Najlepiej świeże pożywienie, ryż z mięsem i warzywami, biały ser, jajka czy pogryĄć dużą świeżą kość. Trzeba jednak uważać z ilością jedzenia, gdyż jest okropnym żarłokiem i mógłby jeść bez końca, co nie wpłynęłoby dobrze na jego kondycję.
Jest to pies do kochania gdyż uwielbia pieszczoty. Mimo że jest potężny dla właścicieli jest jak duża łagodna przytulanka. Przystosowuje się do każdych warunków jednak najszczęśliwszy będzie w domu z dużym ogrodem lub gospodarstwie gdzie będzie mógł być zarówno kochany jak i będzie mógł pracować. Jeżeli będzie mieszkał w mieście trzeba koniecznie zapewnić mu zajęcie, spacery, ciągnięcie wózka lub inne zabawy co pomoże mu utrzymać odpowiednią kondycję fizyczną i psychiczną.
Duży szwajcar to pies o ogromnym sercu, przywiązaniu i pracowitości.
To cudowny pies.
URTZYMANIE:
Decydując się na psa, szczególnie tak dużej rasy, jaką jest Berneński Pies Pasterski, musimy wziąć pod uwagę miesięczny koszt utrzymania. Powinniśmy zastanowić się czy aby na pewno stać nas na to, żeby zapewnić przyszłemu pupilowi wszystko, czego potrzebuje do prawidłowego rozwoju, jak i do szczęśliwego, zdrowego, dorosłego życia.
Podstawowym wydatkiem będzie z pewnością karma, którą nasz przyjaciel będzie spożywał w ilościach dziennych, przyprawiających nas o zawrót głowy. 15 kilowe opakowanie zaspokaja głód naszego Berneńczyka na 25-30 dni. W sklepach zoologicznych mamy do wyboru całą gamę firm, produkujących pożywienie dla ras dużych i olbrzymich. Ceny wahają się od 180 do 350 zł za 15 kilowe opakowanie.
Będzie to z pewnością największy i powtarzający się regularnie wydatek, związany z kosztami utrzymania Berneńczyka.
Podstawowym wydatkiem będzie z pewnością karma, którą nasz przyjaciel będzie spożywał w ilościach dziennych, przyprawiających nas o zawrót głowy. 15 kilowe opakowanie zaspokaja głód naszego Berneńczyka na 25-30 dni. W sklepach zoologicznych mamy do wyboru całą gamę firm, produkujących pożywienie dla ras dużych i olbrzymich. Ceny wahają się od 180 do 350 zł za 15 kilowe opakowanie.
Będzie to z pewnością największy i powtarzający się regularnie wydatek, związany z kosztami utrzymania Berneńczyka.
ZDROWIE I PIELĘGNACJA:
Duży szwajcarski pies pasterski wymaga odpowiedniego pokarmu, bogatego w minerały. Dzięki temu może uniknąć wielu typowych schorzeń, właściwych dużym rasom. Ze względu na predyspozycje do skrętu kiszek powinien jadać regularnie. Krótki włos nie sprawia problemu w pielęgnacji psa.
Myślę, że pomogłam ;)) To moja ukochana rasa.!
czwartek, 16 października 2008
^^
^^ <--- kliknij w oczy :) - Coffe Labrador.! Galeria
Ten blog jest bardo interesujący ;P Serio....
Polecam...;]] Madzia xD
środa, 27 sierpnia 2008
Różnice między tymi psami
Nię będę obijać w bawełne, więc zaczne od razu…
Labki i goldeny to dwie odmienne rasy. Zawsze się zastanawiałam, czy poza wyglądem różnią się charakterami? Więc zaczełam szukać informacje w przeróżnych źródłach. W poniszszych zdaniach znajdziecie jakimi cechami różnią się te psy i co mają ze sobą wspólego :-).
Z moich obserwacji (w rodzinie mam takie psy) i też z różnych artykółów wynika iż:
Labradory i Goldeny
Na tak:
-jego usposobienie i charakter wiąże się z tym, że są dobrymi przyjaciółmi i dobrze się sprawdzają w rolach psa przewodnika i psa rodzinnego (labradory i goldeny)
-umią dostosować się do sytuacji (labradory i goldeny)
-pojętnie uczą sie nowych sztuczek i chętnie przyjmują nowe wyzwania (labradory i goldeny)
-wierny właścicielowi (labradory i goldeny)
-jego sierść ma gróby podszerstek dzięki czemu jeśli pies upapra się w błocie, wyschnąc wytrzepie je z siebie pozostając czysty (labrador)
-jeśli domownicy nie chcą mieć obronnego tylko przyjaznego psa- kupcie labradora czy goldena
Na nie:
-jeżeli właścieciel nie poświęci dużo czasu dla tych psów-nie kupujcie labradora czy goldena ponieważ nie znosi być samotny (labradory i goldeny)
-jeżeli oczekujecie by bronił domu-nie kupujcie labradora czy goldena
-te psy potrzebują dużo ruchu, a kiedy właściciel nie potrafi im tego zapewnić niech wybierze sobie innego psa do towarzystwa
-jeżeli właściciel nie będzie miał czasu by pies miał zadbane futro- nie kupuj goldena, ponieważ ma długie i wymagające (kąpanie, wyczesywanie itd.)
-rasa ta ma kłopoty ze zdrowiem jak się o naszego przyjaciela nie zadba (labrador)
-są to duże psy i potrzebują zjeść, więc jeśli właściciela nie stać na utrzymanie tego rasowego psa niech nie kupuje labradora ani goldena
A to dla tych co są zainteresowani tymi psami… (uzupełnienie tekstu)
Obie te rasy należądo grópy retrieverów, czyli psów wyhodowanych do do aportowania postrzałków ptactwa wodnego. Mają one wiele cech wspólnych, ale kilka je różni. Golden łatwiekj siępodporządkowuje właścicielowi, ale źle traktowany, przeżywa to bardziej niż psy większości innych ras. Natomiast niezależny, samodzielny ladrador ma silny charakter. Wymaga od początku konsekwentnego prowadzeni, gdyż jest dość uparty. Oduczenie go złych nawyków bywa trudne i czasochłonne.
Zaletami obu ras są wrodzona łagodnośći przyjazne nastawienie do ludzi, dlatego nie sprawdzają się w roli psa obronnego. Lubią dzieci i są w stosunku do nich cierpliwe. Wymagają bliskiego kontaktu z rodziną, nie powinny być izolowane od domownikó, a zwłaszcza trzymane w kojcu. Potrzebują dużo ruchu, lubią pływać, sprawdzać się w psich sportach.
Jakie problemy zdrowotne mają labradory?
Najczęstszymi dolegliwościami są dysplazje stawów biodrowych i łokciowych. Jest to choroba dziedziczna i dlatego powinniśmy badać pod tym kątem zwierzęta przeznaczone do hodowli. Objawami są kłopoty przy wstawaniu, zanik mięśni co prowadzi do kulenia zwierząt. Wadę tę potęguje nadwaga zwierząt i nadmiar ruchu w okresie rozwoju.
Dziedziczne choroby oczu są częstymi schorzeniami u tej rasy. Są to odklejanie siatkówki, postępujące zanikanie siatkówki, katarakta.
Choroby uszu. U ras ze zwisającymi uszami dosyć często występują zapalenia uszu. Ucho jest słabo wentylowane co sprzyja rozwojowi bakterii. Można temu zapobiec oglądając je często. Należy również je przemywać używając do tego celu , specjalnych preparatów.
Labki i goldeny to dwie odmienne rasy. Zawsze się zastanawiałam, czy poza wyglądem różnią się charakterami? Więc zaczełam szukać informacje w przeróżnych źródłach. W poniszszych zdaniach znajdziecie jakimi cechami różnią się te psy i co mają ze sobą wspólego :-).
Z moich obserwacji (w rodzinie mam takie psy) i też z różnych artykółów wynika iż:
Labradory i Goldeny
Na tak:
-jego usposobienie i charakter wiąże się z tym, że są dobrymi przyjaciółmi i dobrze się sprawdzają w rolach psa przewodnika i psa rodzinnego (labradory i goldeny)
-umią dostosować się do sytuacji (labradory i goldeny)
-pojętnie uczą sie nowych sztuczek i chętnie przyjmują nowe wyzwania (labradory i goldeny)
-wierny właścicielowi (labradory i goldeny)
-jego sierść ma gróby podszerstek dzięki czemu jeśli pies upapra się w błocie, wyschnąc wytrzepie je z siebie pozostając czysty (labrador)
-jeśli domownicy nie chcą mieć obronnego tylko przyjaznego psa- kupcie labradora czy goldena
Na nie:
-jeżeli właścieciel nie poświęci dużo czasu dla tych psów-nie kupujcie labradora czy goldena ponieważ nie znosi być samotny (labradory i goldeny)
-jeżeli oczekujecie by bronił domu-nie kupujcie labradora czy goldena
-te psy potrzebują dużo ruchu, a kiedy właściciel nie potrafi im tego zapewnić niech wybierze sobie innego psa do towarzystwa
-jeżeli właściciel nie będzie miał czasu by pies miał zadbane futro- nie kupuj goldena, ponieważ ma długie i wymagające (kąpanie, wyczesywanie itd.)
-rasa ta ma kłopoty ze zdrowiem jak się o naszego przyjaciela nie zadba (labrador)
-są to duże psy i potrzebują zjeść, więc jeśli właściciela nie stać na utrzymanie tego rasowego psa niech nie kupuje labradora ani goldena
A to dla tych co są zainteresowani tymi psami… (uzupełnienie tekstu)
Obie te rasy należądo grópy retrieverów, czyli psów wyhodowanych do do aportowania postrzałków ptactwa wodnego. Mają one wiele cech wspólnych, ale kilka je różni. Golden łatwiekj siępodporządkowuje właścicielowi, ale źle traktowany, przeżywa to bardziej niż psy większości innych ras. Natomiast niezależny, samodzielny ladrador ma silny charakter. Wymaga od początku konsekwentnego prowadzeni, gdyż jest dość uparty. Oduczenie go złych nawyków bywa trudne i czasochłonne.
Zaletami obu ras są wrodzona łagodnośći przyjazne nastawienie do ludzi, dlatego nie sprawdzają się w roli psa obronnego. Lubią dzieci i są w stosunku do nich cierpliwe. Wymagają bliskiego kontaktu z rodziną, nie powinny być izolowane od domownikó, a zwłaszcza trzymane w kojcu. Potrzebują dużo ruchu, lubią pływać, sprawdzać się w psich sportach.
Jakie problemy zdrowotne mają labradory?
Najczęstszymi dolegliwościami są dysplazje stawów biodrowych i łokciowych. Jest to choroba dziedziczna i dlatego powinniśmy badać pod tym kątem zwierzęta przeznaczone do hodowli. Objawami są kłopoty przy wstawaniu, zanik mięśni co prowadzi do kulenia zwierząt. Wadę tę potęguje nadwaga zwierząt i nadmiar ruchu w okresie rozwoju.
Dziedziczne choroby oczu są częstymi schorzeniami u tej rasy. Są to odklejanie siatkówki, postępujące zanikanie siatkówki, katarakta.
Choroby uszu. U ras ze zwisającymi uszami dosyć często występują zapalenia uszu. Ucho jest słabo wentylowane co sprzyja rozwojowi bakterii. Można temu zapobiec oglądając je często. Należy również je przemywać używając do tego celu , specjalnych preparatów.
Subskrybuj:
Posty (Atom)